كارگاه بين المللي تغذيه آبزيان در قفس با حضور ذینفعان و ذینقشان خوشه (پژوهشكده ميگوي كشور ، بانك كشاورزي ،دانشگاه و اداره كل شيلات) در سالن آمفي تئاتر اداره كل شيلات با حضور كارشناسان ادارات و بخش هاي خصوصي مرتبط و پرورش دهندگان ماهي در قفس برگزار گرديد . اين كارگاه آموزشي در باره اهميت خوراك ماهي ، ايمني زيستي، افزايش توليد در واحد سطح، افزايش نرخ رشد، انواع مكمل ها و پيشگيري از بروز بيماري ها آموزش هاي لازم به حاضرين در جلسه ارائه شده است . از جمله مطالب مطرح شده به شرح زیر می باشد:
آبزي پروري يك نوع كشاورزي در آب است و مبداء آن به 3000 سال قبل باز ميگردد. اما برخلاف كشاورزي كه در طي چند هزار سال روش مهمي براي به دست آوردن غذا بر روي زمين بوده است، آبزي پروري تا چند سال اخير سهم كمي در توليد جهاني ماهي يا نرم تنان صدف دار (shell fish) داشته است. در زمينه توليد غذا در محيطهاي آبي به جاي آن كه به سمت توسعه پرورش حركت شود ، روشهاي صيادي مانند رديابي آبزيان و افزايش قدرت شكار مستمر پيشرفت كرده است.
چند دليل براي توسعه نيافتگي يكسان كشاورزي و آبزي پروري وجود دارد. اول اينكه غذا در درياچه ها و درياها تا سالهاي اخير فراوان بوده است. افزايش صيد ماهيان و توسعه فنون صيادي جوابگوي رشد تقاضا بوده بنابراين كمتر به يادگيري پرورش آبزيان نياز بوده است. علاوه بر اين محيط آبي خشن است و بعضي چيزهاي آن وحشت آور است. قبلاً به نظر ميرسيد كه ساخت يك سازه در روي دريا كه بتواند ماهيان را بدون خطر نگه دارد و فشار جزر و مد و جريانها ، موجها و طوفانها را تحمل كند غير ممكن است. همچنين مشكلات فني ديگري وجود داشت كه بايد رفع مي شد. اگر چه تكثير (Breeding)، نگهداري جانوران (Husbandary)و برداشت و كاشت بذرها بر روي زمين آسان مي باشد ، ولي ثابت شده كه تكثير بسياري از گونه هاي آبزي و تفريخ تخم ها و نگهداري موفقيت بچه آبزيان مشكل است.
گونه آبزي انتخاب شده براي پرورش در قفس بايد داراي شرايط زير باشد:
1- رشد سريع داشته باشد.
2- تامين بچه ماهي آن براحتي انجام شود.
3- نسبت به پرورش در شرايط متراكم قادر به تحمل استرس باشد.
4- رژيم غذاي آن گونه به غذاهاي دست ساز محلي نزديك باشد.
5- ضريب تبديل غذايي مناسبي داشته باشد .
6- نسبت به بيماريها مقاوم باشد.
7- بازارپسند باشد.
8- تغييرات كيفيت آب را به خوبي تحمل كند.
روشهاي پرورش ماهي در قفس به صورتهاي ذيل انجام ميشود
1- گسترده
2 - نيمه گسترده
3- نيمه متراكم
4- متراكم
خصوصيت روش پرورش متراكم در آن است كه برخلاف روش نيمه گسترده ميزان مواد مصرفي ، هزينه سرمايه گذاري ، هزينه اجرايي ، مديريت ، ارزش توليد و كنترل زيادي نياز دارد و مجدداً پايداري ، مساحت زمين، و ميدان عمل مديريتي كمتري را مي طلبد
هريك از روشهای فوق براي گونه های خاص مناسب است
معمولاً گونه های گوشت خوار را با روش متراكم و گونه ها پلانكتون خوار را با گياه خوار را با روش های گسترده و نيمه گسترده پرورش مي دهند