استان بوشهر با دارا بودن موقعیت و مزیت‌های ژئواستراتژیک در کشور و منطقه و مرز دریایی طولانی با دریا به عنوان یک منبع استراتژیک در صنعت شیلات محسوب می‌شود، که بایستی علاوه بر توسعه کارآفرینی به منظور بهره مندی از فرصت‌های موجود، همزمان در جست و جوي مزیت رقابتی براي بهره برداری از آن در آینده باشیم. براي رسیدن به اهداف چشم انداز بیست ساله در سال 1404 ، بخش شیلات و آبزي پروري می‌تواند به عنوان یک بخش استراتژیک و سود آور مورد توجه قرار گیرد. به دلیل شکل‌گیری و ایجاد بنگاه‌های کسب و کار در بخش‌های مختلف زنجیره تولید اعم از تولید، فرآوری و آبزی پروری تا صادرات، می‌توان صنعت شیلات را به عنوان یکی از مزیت‌ها و فرصت‌های سرمایه‌گذاری در استان بوشهر تلقی کرد.
یکی از مهمترین استراتژی های توسعه صنایع کوچک و متوسط ایجاد خوشه های صنعتی است. الگوی خوشه های صنعتی یکی از الگوهای نوین توسعه بوده که از سه دهه پیش مورد توجه پژوهشگران توسعه اقتصادی قرار گرفته است. برخی از کشورها و سازمان های جهانی مانند یونیدو، برنامه های توسعه مبتنی بر رویکرد شبکه ها و خوشه های صنعتی را مورد تاکید قرار داده اند و امروزه بسیاری از کشورهای توسعه یافته از راهبرد توسعه خوشه های صنعتی بهره می برند.
طرح امکان سنجی خوشه صنعتی فرآوری آبزیان بوشهر طی سال های 1392-1393 صورت گرفت. مزیت تمرکز مکانی بیش از 300 واحد پرورش، تکثیر، عمل آوری، فرآوری و خدماتی با تولیدات متنوع آبزیان، سرمایه قابل ملاحظه بخش خصوصی در این حوزه، مناسب بودن بازار فروش در سطح بین المللی با توسعه خوشه ای، اشتغال بالا و پایدار در این حوزه، معاونت صنایع کوچک شرکت شهرکهای استان بوشهر را مجاب به انجام مطالعه توسعه خوشه ای برای این صنعت نمود. از این رو این خوشه به عنوان دومین خوشه دارای قابلیت رشد و توسعه مد نظر شرکت شهرک های صنعتی استان در نظر گرفته شد. در این راستا مطالعه توسعه خوشه ای در بهمن ماه 1395 با انعقاد قرارداد فی مابین سازمان صنایع کوچک و شرکت شهرک های صنعتی استان بوشهر و دانشگاه خلیج فارس فعالیت تیم توسعه خوشه به صورت رسمی آغاز گردید. اعضای تیم توسعه خوشه صنعتی فرآوری آبزیان متشکل از متخصصین شیلاتی و صنایع غذایی می باشد که در این پروژه توسعه استانی مشغول به فعالیت هستند. براساس فرآیند مطالعه توسعه خوشه ای در 4 ماهه نخست، مطالعه شناختی تدوین و در مردادماه 1396 برنامه عمل خوشه برای سال اول در کمیته راهبری به تصویب رسید. پس از تجزیه و تحلیل محیط داخلی و خارجی خوشه و بررسی عوامل و نیروهای خرد و کلان، مهمترین نقطه فشار اصلی در بخش پرورش " ضعف در مکانیزاسیون و مدیریت ایمن مزارع پرورش میگو" و در بخش فرآوری "ضعف در استانداردسازی فنی- آموزشی واحدهای فرآوری" شناسایی شدند. از مهمترین استراتژی های طراحی شده متناسب با نقطه فشار شناسایی شده، "توانمندسازی ذینفعان در حلقه های پرورش و فرآوری" و "توسعه فن‌آوری‌های نوین آبزی پروری برای بهبود تولید" می باشد. با توجه به ظرفیت‌های اشتغال، درآمدزایی و ارزآوری این صنعت در صورت برداشته شدن موانع و چالش های پیش رو و توسعه آن می‌تواند حرکتی در جهت شکوفایی اقتصاد ملی باشد.